Python’daki değişkenler ve temel veri türleri

  • 4 dakika

Değişkenler, Python’da yazılan programların temel yapı taşlarından biridir. Değişkenler verileri bellekte tutar. Adları vardır ve bunlara bu adlar tarafından başvurulabilir. Değişkenlerin ayrıca depolanabilecekleri veri türünü (dize ve tamsayı gibi) belirten türleri vardır ve değerlerini işlemek için işleçler (ve -gibi+) kullanan ifadelerde kullanılabilirler.

Değişkenler

Python’da, bir değişkeni bildirmek ve atamak için atama işleci = kullanılır. değişkeni işlecin sol tarafındadır ve atanmakta olan değer (gibi 2 + 2 ve hatta diğer değişkenleri de içerebilen bir ifade olabilir) sağ taraftadır. Örneğin:

x = 1         # assign variable x the value 1
y = x + 5     # assign variable y the value of x plus 5
z = y         # assign variable z the value of y

Bu örnekler değişkenlere sayı atar, ancak sayılar Python'ın desteklediği birkaç veri türünden yalnızca biridir. Değişkenler için bildirilen bir tür olmadığına dikkat edin. Bunun nedeni Python'ın dinamik olarak yazılan bir dil olmasıdır. Bu, değişken türünün kendisine atanan veriler tarafından belirlendiği anlamına gelir. Yukarıdaki örneklerde x, y ve z değişkenleri pozitif ve negatif tamsayıları depolayabilen tamsayı türleridir.

Değişken adları büyük/küçük harfe duyarlıdır ve herhangi bir harf, sayı ve alt çizgi (_) karakterini kullanabilir. Ancak, bir sayı ile başlayamazlar.

Sayılarla çalışma

Çoğu program numaraları işleyebilir. Bilgisayarlar, tamsayıları ve ondalık sayıları farklı olarak işler. Aşağıdaki kodu inceleyin:

x = 1       # integer
x = 1.0     # decimal (floating point)

Python, adlı intyerleşik veri türünden tamsayılar ve örnekleri floatolarak ondalıklar (kayan noktalı sayılar) oluşturur. Python’ın yerleşik type() işlevi değişkenin veri türünü döndürür. Aşağıdaki kod veri türlerinin çıkışını oluşturur:

x = 1
print(type(x)) # outputs: <class 'int'>

x = 1.0
print(type(x)) # outputs: <class 'float'>

"1" öğesinin sonuna ".0" eklenmesi, programlama dilinin bir değeri nasıl değerlendireceğini büyük ölçüde değiştirir. Veri türü, değerin bellekte nasıl depolandığını, işlemcinin (CPU) ifadeleri değerlendirirken verileri nasıl işlediğini, verilerin diğer verilerle ilişkisini ve bununla gerçekleştirebileceğiniz işlemleri etkiler.

Boolean'larla çalışma

Genel veri türlerinden bir diğeri de True veya False değerini tutan Boole türüdür:

x = True
print(type(x)) # outputs: <class 'bool'>

bool, dahili olarak özel tamsayı türü olarak işlenir. Teknik olarak True 1 değerine, False ise 0 değerine sahiptir. Boole değerleri genellikle matematiksel işlemleri gerçekleştirmek için kullanılmaz; bunun yerine, kararlar almak ve dallanma gerçekleştirmek için kullanılırlar. Bununla birlikte, türler arasındaki ilişkiyi anlamak ilginçtir. Çoğu tür, daha genel olan türlerin özelleşmiş sürümlerinden ibarettir. Tamsayılar kayan noktalı sayıların alt kümesidir ve Boole’ler de tamsayıların alt kümesidir.

Dizelerle çalışma

Sayıların yanı sıra, dizeler de en sık kullanılan veri türlerinden biridir. Bir dize, sıfır veya daha fazla karakterden oluşan bir koleksiyondur. Dizeler genellikle tek tırnak işaretleri kullanılarak bildirilir, ancak çift tırnak işaretleri de kullanabilirsiniz:

x = 'This is a string'
print(x) # outputs: This is a string
print(type(x)) # outputs: <class 'str'>
y = "This is also a string"

İki sayı ekleyen aynı + işleçle diğer dizelere ("birleştirme" olarak bilinen bir işlem) dize ekleyebilirsiniz:

x = 'Hello' + ' ' + 'World!'
print(x) # outputs: Hello World!

Başka bir derste dizeleri ayrıştırma ve çeşitli yollarla işleme gibi konularda daha fazla bilgi edineceksiniz. Ayrıca, veri koleksiyonlarını depolayan ve dize koleksiyonlarını tutmak için sık kullanılan listeler gibi diğer önemli veri türleri hakkında da bilgi edineceksiniz.

Python’da yerleşik olarak bulunan 60’dan fazla işlevden biri olan print işlevi ekrana metin çıkışı verir.

Aşağıdaki deyim ekranda "Merhaba Dünya!" ifadesini görüntüler:

print('Hello World!')

print öğesine geçirilen bağımsız değişken, Python’da metin depolamak ve yönetmek için kullanılan temel veri türlerinden biri olan dizedir. Varsayılan olarak, print satırın sonunda yeni bir satır karakteri oluşturur, böylece sonraki çağrılar print bir sonraki satırda başlar.