Infrastruktura i obiekty
Przyjrzyjmy się konfiguracji infrastruktury centrum danych.
Obiekty centrum danych
Jednostki funkcjonalne centrum danych (serwery, magazyn, sieć) opierają się na infrastrukturze obiektu, która obejmuje powierzchnię, zasilanie, chłodzenie i zabezpieczenia. Podczas składania drugiego systemu składników projektanci priorytetyzują problemy z nadmiarowością. Nadmiarowe źródła zasilania mogą na przykład zminimalizować ryzyko wystąpienia awarii usługi, jeśli budynek straci główne źródło zasilania. Chłodzenie nadmiarowe pozwala uniknąć fizycznego uszkodzenia sprzętu IT podczas nieplanowanych przestojów i umożliwia planowane przestoje w przypadku konserwacji sprzętu HVAC.
Serwerownia
Serwerownia może mieć różne rozmiary, od pojedynczego stojaka w szafie przez kilka metrów kwadratowych do magazynu o rozmiarze boiska do piłki nożnej. Niektórzy autorzy zamiennie używają terminów „serwerownia” i „centrum danych”. Na potrzeby tego kursu definiujemy serwerownię jako rzeczywiste pomieszczenie, w którym znajdują się wszystkie stojaki wypełnione sprzętem IT, a centrum danych jako serwerownię oraz wszystkie urządzenia zasilające i HVAC, które mogą znajdować się poza tym pomieszczeniem.
Przedstawiliśmy już koncepcję stojaka i jednostki stojaka (U). Rysunek 6 przedstawia stojak w otwartej szafie. Czasami stojaki są nazywane również szafami. Istnieje kilka wariantów stojaków, ale najczęściej są one na 19 cali szerokie (pomiar od środka każdego otworu w tej samej jednostce U). Niektóre stojaki na sprzęt formy IBM mają 24 cale od słupka do słupka — ten wymiar jest związany ze starszymi komputerami mainframe. Zazwyczaj sprzęt sieciowy jest projektowany z myślą o montowaniu tylko na dwóch słupkach w stojaku, ponieważ szafy z kablami często mają tylko dwa słupki trwale zamontowane do podłogi i/lub ściany. Serwery są jednak przeznaczone do montowania na stojakach z czterema słupkami. Głębokość dwóch tylnych słupków nie jest znormalizowana i w większości stojaków można dostosować głębokość. Różne urządzenia montowane w stojaku mają różne głębokości, a każdy serwer lub macierz magazynowa jest wyposażona w szyny montażowe, które łączą się z przednimi i tylnymi słupkami po lewej i prawej stronie. W słupkach pionowych mogą znajdować się dwa typu otworów: kwadratowe i okrągłe. Niektóre szyny montażowe są podłączane bezpośrednio do otworów kwadratowych i mogą być instalowane bez narzędzi (szybka instalacja). W przypadku stojaków z otworami okrągłymi sprzęt jest bezpośrednio przykręcany (jest to bardziej popularne w przypadku stojaków telekomunikacyjnych i audio/wideo). Jeśli trzeba zainstalować sprzęt w stojaku z okrągłymi otworami lub szyny w stojaku w kwadratowymi otworami, należy użyć śrub i nakrętek klatkowych.
Rysunek 6. 42-jednostkowa (42U) szafka czterościeżkowa z bokami i drzwiami
Najbardziej typowa wysokość stojaka to 42U. Jest ona dopasowana do rozmiaru zwykłych drzwi. Ogólna wysokość, szerokość i głębokość stojaków różnych producentów nie jest dokładnie taka sama; jedyny gwarantowany wymiar to szerokość słupków. Niektóre stojaki mają większą głębokość, która jest przydatna w przypadku większych serwerów i/lub routingu kabli oraz instalowania sprzętu typu „zero-U” (instalacja pionowa poza powierzchnią 42U). „Szerokie” stojaki mają dodatkowe miejsce z lewej i prawej strony słupków, co jest przydatne w przypadku stojaków sieciowych na końcu rzędu z powodu dodatkowego miejsca do umieszczenia wielu kabli. Stojaki mają także kółka umożliwiające ich przemieszczanie lub przenoszenie w razie potrzeby. Jednak te koła nie mają na celu trwałe wsparcie pełnej wagi wypełnionego stojaka, dlatego trzeba zabezpieczyć cztery stopy stabilizacji na każdym rogu. Regiony podatne na trzęsienia ziemi mają również regulacje bezpieczeństwa, które wymagają przykręcenia stojaków do betony za pomocą płyt metalowych znajdujących się w przedniej i tylnej części stojaka.
Wiele serwerowni ma podniesioną podłogę, chociaż nie jest to rygorystyczne wymaganie. Zapewnia ona specjalną komorę na zimne powietrze dystrybuowane w całym pomieszczeniu (kafelki przed stojakami mają otwory wentylacyjne). Podniesione podłogi zapewniają również miejsce na kabel elektryczny lub sieciowy albo rury z chłodną wodą na potrzeby chłodzenia poszczególnych rzędów. Na koniec zapewniają one większą elastyczność w przypadku przyszłych zmian układu/konfiguracji. Na rysunku 7 przedstawiono podniesioną podłogę.
Rysunek 7. Przykład podniesionej podłogi
Podłoga składa się z siatki metalowych wsporników montowanych w podłożu, metalowych uchwytów rozmieszczonych w poziomie między wspornikami oraz wzmocnionych kafelków podłogowych, które spoczywają na uchwytach w każdym rogu wspornika. Po usunięciu kafelka otwory są wystarczająco duże, aby zmieścił się w nich człowiek, a kafelki są wystarczająco mocne, aby wytrzymać wagę wypełnionego stojaka. Kafelki są klasyfikowane jako umożliwiające utrzymywanie innych obiektów, ale ze względów bezpieczeństwa wszystkie kafelki, na których umieszczono przedmioty (np wypełniony stojak) więcej razy niż wskazuje klasyfikacja powinny zostać zastąpione. Ponadto ze względów bezpieczeństwa w przypadku podłogi bez uchwytów nie należy równocześnie podnosić więcej niż dwóch lub trzech sąsiadujących kafelków. Jeśli wystąpi problem z jednym ze wsporników, ciężar może przesunąć się w bok, co spowoduje katastrofalne uszkodzenie podłogi.
Nad stojakami znajdują się prowadnice kabli umieszczanych w poziomie między stojakami. Prowadnice można zawiesić pod sufitem, a niektóre stojaki mają również opcjonalne zasobniki do zamontowania w ich górnej części. Aby zapewnić bezpieczeństwo elektryczne, muszą one być prawidłowo uziemione, nawet jeśli zawierają tylko kabel sieciowy. W przypadku umieszczania wielu przewodów między dwoma stojakami przewody te są najczęściej łączone w pakiety przy użyciu rzepów.
Większość centrów danych implementuje rygorystyczne procedury dotyczące bezpieczeństwa fizycznego — co jest w pełni uzasadnione. Jeśli osoba ze złymi zamiarami ma fizyczny dostęp do serwera, może na przykład uzyskać uprawnienia administracyjne, wykraść dane, podsłuchiwać połączenia sieciowe i zainstalować wirusy/konie trojańskie. Typowa procedura obejmuje dostęp do za pomocą karty/numeru PIN i/lub skaner biometryczny, całodobową ochronę, kamery oraz wykrywacze włamań. W udostępnianych centrach danych z wieloma dzierżawcami jedną z technik jest zainstalowanie ogrodzenia z łańcucha z kłódką wokół zestawu stojaków każdego klienta. Zapoznaj się z praktycznymi rozwiązaniami firmy Google w zakresie zabezpieczeń w tym miejscu.
Power
W poniższym filmie wideo omówiono różne metody dystrybucji zasilania w centrach danych:
Niezawodność/czas pracy jest często najważniejszą kwestią podczas projektowania centrum danych. Niestety dostarczanie mocy do centrum danych nie jest 100% niezawodne ze względu na zdarzenia, takie jak złe warunki pogodowe i wyłączone linie zasilania. W niektórych lokalizacjach można korzystać ze źródeł od wielu dostawców energii elektrycznej, ale często nie jest to możliwe. Aby zapewnić, że sprzęt IT będzie zasilany w przypadku awarii sieci elektrycznej można zainstalować generator. Generatory zapasowe są dostępne w dwóch odmianach: napędzane olejem napędowym lub gazem ziemnym. Mogą one dostarczane zasilanie do centrum danych przez czas nieokreślony, o ile paliwo jest dostępne, ale oba źródła paliwa są znacznie droższe niż energia elektryczna z sieci. Generatory są zwykle instalowane na zewnątrz z powodu oparów, szumu, wagi i wibracji. Automatyczny lub uniwersalny przełącznik źródła zasilania to urządzenie, które może wybrać działające źródło zasilania (usługa użytku publicznego 1, usługa użytku publicznego 2 lub generator), a następnie połączyć je z głównym wejściem zasilania do centrum danych.
Generatory mają czas uruchamiania wynoszący od 15 do 60 sekund, więc w tym czasie zasilacz awaryjny (UPS, uninterruptible power supply) może zapewnić zasilanie sprzętu IT do momentu przywrócenia mocy w usłudze użytku publicznego lub włączenia generatora. Zasilacz UPS ma wiele akumulatorów kwasowo-ołowiowych (takich jak w samochodzie) w postaci łańcucha. Na przykład 480-woltowy zasilacz awaryjny UPS ma łańcuch czterdziestu akumulatorów 12-woltowych. Zasilacz UPS działa również jako kondycjoner linii i przełączy się do źródła akumulatora na prąd stały, jeśli wykryje słabe warunki dotyczące prądu zmiennego, takie jak skoki, obniżone napięcie, przepięcia, zbyt niskie napięcie (niestabilność) oraz różnice w kształcie lub częstotliwości fal.
Między zasilaczem awaryjnym UPS a sprzętem IT znajdują się jednostki dystrybucji zasilania (PDU). Jednostki PDU są podobne do używanych w domu rozgałęźników elektrycznych, ale są projektowane z myślą o obsłudze większych napięć i większej liczby amperów, z większą liczbą gniazd i wbudowanych wyłączników automatycznych. Często obejmują one funkcje monitorowania, dzięki czemu można zdalnie zobaczyć pobór mocy dla każdej gałęzi (grupa gniazd połączonych z pojedynczym wyłącznikiem). Niektóre z nich umożliwiają również wykrywanie zasilania dla poszczególnych gniazd (POPS, per-outlet power sensing) oraz zdalne włączanie/wyłączanie przełączania dla każdego gniazda. Gniazda jednostek PDU są inne niż gniazda elektryczne w domu; są to gniazda typu IEC 60320 C13 (wymowa w języku angielskim: „C thirteen”). Rysunek 8a przedstawia diagram złącza C13 z klasyfikacją od 10 do 12 amperów, a rysunek 8b przedstawia złącze C19 z klasyfikacją od 16 do 20 amperów.
W przypadku prądu zmiennego wyższe napięcie (400 V i 480 V) jest wydajniejsze podczas dystrybucji zasilania w centrum danych niż napięcie 240 V lub 208 V, ale nadal trzeba je obniżyć przed przejściem do rzeczywistego serwera. Większość źródeł zasilania serwerów jest uniwersalna i akceptuje wejściowe napięcia prądu zmiennego od 110 do 240 V. Korzyści z używania napięcia 208 do 240 V w porównaniu z 110 do 125 V to nieco wyższą wydajność (od 5% do 10%) oraz uzyskiwanie pełnej mocy wyjściowej (zgodnie z etykietą na jednostce PSU). Większość instalacji w serwerowni/centróum danych będzie działać z wydajnością ponad 200 VAC i będzie mieć niższą cenę w przypadku okablowania elektrycznego (miedziane z mniejszym miernikiem). Aby zwiększyć wydajność, niektóre jednostki PSU serwera również bezpośrednio obsługują napięcie 277 V. Zamiast tradycyjnych przewodów w niektórych serwerowniach są używane słupki magistrali montowane w górnej części (nad stojakami) ze specjalnymi pejczami, które można dołączać do dowolnej lokalizacji w poziomie (podobnie jak w przypadku oświetlenia śledzącego, tylko większe).
Rysunek 8. (a) Łącznik zasilania C13. b) Łącznik zasilania C19. (Źródło)
Niektórzy dostawcy oferują dystrybucję prądu stałego, która polega na tym, że konwersja prądu zmiennego na prąd stały jest przeprowadzana w poszczególnych stojakach, rzędach lub wnękach, a nie w poszczególnych zasilaczach serwera. Te systemy zostały sklasyfikowane jako wydajniejsze niż ich odpowiedniki na prąd zmienny, ale tylko o 2%–4% w przypadku średnich obciążeń. Szczegółowe informacje można znaleźć w oficjalnym dokumencie „Quantitative analysis of power distribution configurations for data centers (WP#16)” (Analiza ilościowa konfiguracji dystrybucji energii dla centrów danych (WP#16)).1
Ze względu na to, że zasilacze prądu stałego nie są towarem, pasują one tylko do wdrożeń na dużą skalę ze składnikami niestandardowymi.
Chłodzenie
Wiele osiągnięć w zakresie wydajności centrów danych dokonanych w ciągu ostatnich 10 lat jest związanych z nowymi projektami i metodami chłodzenia.
Rysunek 9. Typowe chłodzenie centrum danych z CRAC i podniesioną podłogą
W tradycyjnych serwerowniach często spotykane są klimatyzatory pokojów komputerowych (CRAC lub CAC). Ich działanie polega na stałym pobieraniu gorącego powietrza i wydzielaniu zimnego powietrza do przestrzeni pod podniesioną podłogą lub do kanałów. Różnica między urządzeniem CRAC i zwykłym klimatyzatorem polega na tym, że urządzenia CRAC umożliwiają również kontrolę wilgotności. Zalecane jest utrzymywanie względne wilgotności wynoszącej około 40%. Jeśli powietrze jest zbyt wilgotne, powstaje kondensacja (szkodliwa dla urządzeń elektronicznych i wszystkich elementów metalowych). Jeśli powietrze jest zbyt suche, zwiększa się ryzyko wystąpienia wyładowań elektrostatycznych (ESD) (również szkodliwych dla urządzeń elektronicznych). Wentylatory jednostek muszą być wystarczająco duże, aby tworzyły dodatnie ciśnienie i przepływ powietrza dla objętości pomieszczenia, oraz mieć wystarczającą pojemność chłodzenia, aby zachować pożądaną temperaturę otoczenia w „strefie zimnej”. Więcej informacje o strefach ciepłych i zimnych będzie można znaleźć w późniejszym module. Urządzenia CRAC usuwają ciepło przez użycie skraplacza (podobnie jak w domowej lodówce) lub za pośrednictwem wymiennika ciepła, który używa schłodzonej wody dostarczonej przez urządzenia chłodzące w innym miejscu w siedzibie.
Pomiar energii dla urządzeń elektronicznych jest zwykle dokonywany w kW, ale większość sprzętu HVAC używa ton lub jednostki BTU/godz., dlatego istnieją dwie konwersje:
- 1 kW = 3412 BTU/godz.
- 1 tona = 12 000 BTU/godz.
Czy wiesz, że?
Wartość BTU (British Thermal Unit) to ilość energii wymagana do podgrzania 1 funta wody do temperatury 1°F, a tona to ciepło pochłaniane przez stopienie 1 tony lodu w ciągu 24 godzin.
Przeprowadzając kompresję parową, urządzenia chłodzące usuwają ciepło z wody w systemie zamkniętej pętli o wysokim ciśnieniu i przeważnie wyprowadzają wodę o temperaturze ok. 42°F (5,5°C). Urządzenia chłodzące muszą same rozprowadzić ciepło usunięte z wody za pośrednictwem chłodzenia powietrza (wentylatorów) lub chłodzenia wody (wymagają innego źródła wodnego i/lub urządzenia chłodzącego w obudowie typu wieża). Rozmiary urządzeń chłodzących są ustalane w oparciu o temperatury wody (wprowadzanie i wyprowadzanie) i szybkość przepływu (galony na minutę). Głównymi źródłami zużycia energii w urządzeniu chłodzącym są silniki elektryczne w kompresorze i pompy.
Aby zmniejszyć obciążenie tych urządzeń, w przypadku dużych instalacji centrów danych są teraz często wdrażane techniki chłodzenia wyparnego. Gdy gorące i suche powietrze przechodzi przez wodę, część wody wyparowuje, pochłaniając energię i schładzając powietrze. Jeśli chcesz korzystać z chłodzenia wyparnego, dobrym pomysłem jest umieszczenie nowego centrum danych w pobliżu obfitego źródła wody.
Ogólny system może być bardziej wydajny, jeśli nie musi być chłodzony przy użyciu dużej ilości powietrza. Ekonomizacja powietrzna to metoda używania lub mieszania powietrza zewnętrznego, gdy jest ono chłodniejsze niż powietrze obiegowe. Ta metoda jest tania w chłodnym klimacie, ale niezbyt użyteczna w regionach gorących i wilgotnych.
Gdy gęstość stojaków wzrośnie do co najmniej 10 kW, warto przenieść sprzęt chłodzący bliżej stojaka. Kategoria produktu, która to umożliwia, to chłodzenie w rzędzie. Dzięki temu zimne powietrze może przepływać bezpośrednio do przedniej części sprzętu IT, a gorące powietrze z tyłu stojaka przechodzi bezpośrednio do sąsiadującego klimatyzatora. Ta metoda umożliwia skoncentrowanie się na chłodzenia stojaków, zamiast na chłodzeniu pomieszczenia. Podobnie jak w przypadku chłodzenia w rzędzie istnieją również systemy chłodzenia typu „top-of-rack”. Te systemy są mocowane w górnej części każdego stojaka i zapewniają zlokalizowane chłodzenie poszczególnych stojaków. Zaleta opcji „top of rack” polega na tym, że nie zajmujesz podłogi w serwerowni, a wadą jest trudniejsza instalacja i konserwacja. Systemy dla poszczególnych rzędów o mniejszej pojemności korzystają z kompresora, natomiast modele o większej pojemności używają schłodzonej wody lub zewnętrznego gazu chłodzącego. Systemy typu „top-of-rack” zwykle korzystają z zewnętrznego środka chłodzącego. Zaletą korzystania z gazowego środka chłodzącego jest to, że nie ma możliwości wycieku wody w pobliżu sprzętu IT. Wadą jest dodatkowy koszt dodatkowego sprzętu w serwerowni, który usuwa ciepło z pętli środka chłodzącego (przy użyciu schłodzonej wody). Zarówno systemy w rzędzie, jak i w górnej części stojaka oferują modularne podejście do chłodzenia. Tak długo, jak urządzenie do chłodzenia wody ma wystarczającą pojemność, można dodawać chłodziarki tylko po dodaniu nowego sprzętu IT, aby odpowiednio rozłożyć wydatki kapitałowe.
Strefa gorąca to metoda umieszczania stojaków w rzędach/wnękach w taki sposób, aby sąsiadujące rzędy były skierowane do siebie przednią częścią (zimno-gorąco-zimno), a następnie całkowitego zamykania strefy gorącej. To rozwiązanie zapobiega mieszaniu gorącego i zimnego powietrza przed jego przejściem przez klimatyzator, co znacznie zwiększa wydajność. W niektórych projektach serwerowni jest stosowane podejście odwrotne, czyli strefa zimna, w przypadku którego pomieszczenie jest gorące, ale oddzielne zimne powietrze jest podawane do przednich części stojaków.
Chociaż metoda ta była najczęściej stosowana przez entuzjastów podkręcania przez wiele lat, pewna liczba dostawców udostępnia również produkty do chłodzenia wodą (lub glikole albo inne płyny). Istnieją dwa podejścia: jedno to specjalne drzwi stojaków, które są w zasadzie bardzo dużymi zbiornikami ciepła z zimną wodą wprowadzaną i gorącą wodą wyprowadzaną. Drugie to użycie węży z wodą zimną (wprowadzaną) i gorącą (wyprowadzaną) dochodzących do każdego serwera w stojaku. Wewnątrz każdego serwera znajdują się specjalne zbiorniki ciepła dla procesora (i procesora GPU), za pośrednictwem którego odbywa się cyrkulacja wody. W obu przypadkach serwery nadal wymagają wentylatorów do schłodzenia innych składników (na przykład pamięci RAM i dysków twardych).
Jeden dostawca oferuje nawet ekstremalną technikę chłodzenia płynem. Stojak (zapieczętowany) jest obracany na bok i wypełniony olejem mineralnym (nieprzewodzącym dielektrykiem), a serwery są całkowicie zanurzane w pionie. Wentylatory są usuwane, a dyski twarde należy zapieczętować (lub użyć dysku SSD). Najlepsze wyjście to użycie serwerów z portami we/wy z przodu.
Wiele systemów HVAC w nowoczesnymi budynkami zaprojektowano w celu odzyskiwania ciepła produkowanego w serwerowni i używania go w innym miejscu, na przykład do produkcji gorącej wodą lub ogrzewania (w zimnym klimacie), co zmniejsza ogólne koszty energii.
Bezpieczeństwo
Oprócz podanych wcześniej informacji o dotyczących zabezpieczeń istnieją pewne funkcje centrum danych, które są specyficzne dla bezpieczeństwa.
Instalacje gaśnicze
Preferowany system gaszenia pożarów w serwerowni to zastosowanie czystego środka gaśniczego. Środek tego typu jest przechowywany i transportowany pod dużym ciśnieniem, dzięki czemu ma postać płynną i zajmuje mniej miejsca. Po aktywowaniu zmienia on postać na gaz wydobywający się z dysz rozpylających w suficie. Termin „czysty” oznacza, że te systemy nie pozostawiają osadów i nie wymagają czyszczenia tak jak gaśnice ręczne (z suchą substancją chemiczną) lub systemy zraszania wodnego.
Halon był najpopularniejszym środkiem do gaszenia pożaru w tej kategorii, ale jest to CFC (gaz cieplarniany), a produkcja halonów została zakazana w 1994 r. Stare systemy nadal istnieją (muszą używać odtworzonego halonu), ale nie można ic stosować używane w nowych instalacjach.
Popularny czysty środek gaśniczy to FM-200 (CF3CHFCF3) firmy DuPont, który jest nietoksyczne. Dzięki prawidłowo zaprojektowanemu systemowi gaz wypełni pomieszczenie i ugasi wszystkie pożary w ciągu 10 sekund (wskazówka: nie należy zostawiać otwartych drzwi). Jest on bezpieczny dla ludzi, ale może tworzyć opary w przypadku reakcji z ogniem. Standardowa praktyka to pozostawienie pokoju (zapieczętowanego) przez 10 minut, aby upewnić się, że cały ogień został ugaszony.
Inną metodą gaszenia pożarów jest użycie gazów obojętnych, takich jak CO2. Te gazy działają przez zmniejszenie współczynnika tlenu w powietrzu. Problem z tymi systemami polega na tym, że są one niebezpieczne dla ludzi, a także nie zawsze skuteczne (w zależności od typu ognia).
Tradycyjne systemy zraszaczy wykorzystują dużą ilość wody, aby zmniejszyć możliwość zapalenia wszystkich elementów w pokoju. Nie są one tak skuteczne w przypadku pożarów wywołanych przez elektryczność, uszkadzają urządzenia elektroniczne, a także wymagają dokładnego czyszczenia. Czasami samorząd regionalny wymaga, aby zraszacze znajdowały się w każdym pomieszczeniu, więc można je nadal znaleźć w niektórych pokojach obok systemu FM-200. W przypadku systemu z rurami napełnionymi wodą woda znajduje się już w zraszaczach, a ciepło z zapłonu powoduje topnienie nakładek i uwalnianie wody. Bardziej odpowiedni system kontrolno-alarmowy ma zwykle puste rury, a wykrywacze dymu sprawiają, że zawór wstępnie sterowany wypełnia rury (ale zanim woda zostanie wyprowadzona, nakładki muszą stopnieć). Głównym celem zraszaczy jest ochrona budynku przed zawaleniem, a nie ochrona urządzeń elektronicznych w pomieszczeniu.
Niezależnie od używanego systemu w nowoczesnych obiektach wszędzie znajdują się czujniki elektroniczne służące do zautomatyzowanego monitorowania i wysyłania alertów do inżynierów pracujących w budynku, ochrony, straży pożarnej i innych zaangażowanych podmiotów.
Zgodność z OSHA
Occupational Safety and Health Administration (OSHA) to jednostka rządowa (w Departamencie Pracy USA), której zadaniem jest udostępnianie regulacji zapewniających utrzymanie bezpiecznego środowiska pracy. Niektóre reguły, które mogą dotyczyć centrum danych, nie będą powszechnie używane w innych miejscach.
Hałas staje się coraz większym problemem — nie tylko hałas pochodzący z wentylatorów sprzętu IT, ale również z systemów HVAC. Aby zachować bezpieczne poziomy głośności, zaleca się, aby wszyscy pracownicy w serwerowni mogli korzystać z odpowiednich zatyczek do uszu lub nauszników.
Procedury usuwania kafelków z podniesionej podłogi powinny uwzględniać zastosowanie pachołków lub tymczasowych barier, dzięki czemu którym nikt nie wpadnie do odsłoniętego otworu. Jeśli podłoże znajduje się głęboko lub ma niestabilną warstwę zewnętrzną, pracownicy powinni korzystać ze specjalnych uprzęży, a kafelki przed usunięciem należy ze sobą związać.
Bezpieczeństwo elektryczne ma znaczenie z powodu dużej liczby obwodów o wysokim poziomie napięcia w nowoczesnych centrach danych. Wszelkie działania konserwacyjne lub instalacyjne sprzętu elektrycznego muszą być przeprowadzane przez certyfikowanych elektryków. Duże szafy UPS mogą potencjalne powodować śmiertelne łuki elektryczne, dlatego podczas konserwacji powinni nosić kombinezony chroniące przed działaniem łuku elektrycznego (w języku angielskim zwane „bunny”). Wszystkie stojaki/szafy, jednostki PDU i inne urządzenia elektryczne muszą być odpowiednio uziemione. Należy zainstalować awaryjny wyłącznik prądu (określany jako „duży czerwony przycisk”), który po naciśnięciu spowoduje odcięcie całego zasilania pomieszczenia (albo lub modułu lub wnęki), jeśli ktoś zostanie porażony prądem.
W przypadku serwerowni w starszych budynkach wszystkie lokalizacje azbestu powinny być wyraźnie oznaczone lub technicy powinni ukończyć odpowiednie szkolenie i stosować środki ostrożności (maski chroniące drogi oddechowe) w przypadku rozmieszczania kabli sieciowych (przeważnie do/z innych obszarów budynku).
Serwery mogą być ciężkie — serwer 4U może ważyć nawet do 75 funtów (35 kg). Nawet niektórych dużych przełączników sieciowych nie można podnosić i należy je dostarczać przy użycia wózka widłowego. Aby zmniejszyć obciążenie pleców i ryzyko wystąpienia urazu, montowaniem serwerów powinny zajmować się zespoły pracowników. Istnieją również podnośniki serwerowe, które mogą wyrównać serwer na odpowiedniej wysokości na potrzeby instalacji i usuwania.
Centrum danych musi mieć odpowiednią liczbę dobrze oznaczonych wyjść awaryjnych. Wydaje się to oczywiste, ale jest trudniejsze w dużych, skonteneryzowanych centrach danych i w obiektach z wieloma piętrami.
Odwołania
- The Green Grid (2008). Quantitative analysis of power distribution configurations for data centers (WP#16) (Analiza ilościowa konfiguracji dystrybucji energii dla centrów danych (WP#16))