Korzystanie z encji i wypełnianie miejsc na wartość w pomocnikach usługi Microsoft Copilot Studio

Ważne

Możliwości i funkcje Power Virtual Agents są teraz częścią Microsoft Copilot Studio w wyniku znacznych inwestycji w generatywną AI i poprawioną integracje z Microsoft Copilot.

Niektóre artykuły i zrzuty ekranów mogą odwoływać się do Power Virtual Agents podczas aktualizowania dokumentacji i zawartości szkoleniowej.

Dużą częścią konwersacji z pomocnikiem w usłudze Microsoft Copilot Studio jest rozumienie języka naturalnego, co pozwala AI na interpretowanie zamiaru użytkownika. Na przykład rozumienie języka naturalnego jest związane z tym, kiedy użytkownik może powiedzieć „Udało mi się użyć karty podarunkowej”, a pomocnik może uruchomić rozsyłanie użytkownika do interfejsu temat powiązanego z niedziałającymi kartami podarunkowymi, nawet jeśli to dokładne wyrażenie nie jest wymienione jako fraza wyzwalająca.

Jednym z podstawowych aspektów rozumienia języka naturalnego jest identyfikowanie encji w sesji dialogowej użytkownika. Obejrzyj film, aby rozpocząć pracę z encjami.

Encję można traktować jako jednostkę informacji reprezentującą pewien typ obiektu ze świata rzeczywistego, taki jak numer telefonu, kod pocztowy, miejscowość lub nawet imię i nazwisko osoby. Dzięki wiedzy oferowanej przez encje pomocnik może inteligentnie rozpoznawać istotne informacje wprowadzone przez użytkownika i zapisywać je w celu późniejszego użycia.

Wstępnie skompilowane encje

Encje w pomocnikach umożliwiają przechowywanie informacji w podobnych grupach.

Po zainstalowaniu usługa Microsoft Copilot Studio oferuje zestaw wstępnie skompilowanych encji, które odzwierciedlają stereotypowe informacje najczęściej używane w rzeczywistych dialogach, takie jak wiek, kolory, liczby oraz imiona i nazwiska.

Dzięki wiedzy oferowanej przez encje pomocnik może inteligentnie rozpoznawać istotne informacje wprowadzone przez użytkownika i zapisywać je w celu późniejszego użycia.

Aby pomóc w zrozumieniu tej koncepcji, użyjemy przykładowej encji Pieniądze.

1. W usłudze Microsoft Copilot Studio wybierz pozycję Jednostki w menu nawigacji.

   

   Zostanie wyświetlona lista wstępnie skompilowanych, dostępnych encji.

   

2. Wybierz encję Pieniądze, która spowoduje otwarcie okienka szczegółów tej encji.

   

W tym miejscu można zapoznać się z objaśnieniem tej encji i sposobami, za pomocą których można wyszukiwać informacje dotyczące pieniędzy lub waluty w danych wprowadzonych przez użytkownika.

Na przykład gdy użytkownik wpisze wartość „To kosztuje 1000 dolarów”, przy użyciu tej encji pieniężnej pomocnik wie, że „1000 dolarów” oznacza informacje typu „pieniądze”. W momencie wyodrębnienia przez pomocnika tej encji i zapisania jej w zmiennej spowoduje ona zapisanie wartości „1000” jako liczby, nawet jeśli informacje o nim są tekstowe.

Encje niestandardowe

Wstępnie utworzone encje zawierają najczęściej używane typy informacji, ale w niektórych przypadkach, na przykład podczas tworzenia pomocnika służącego do określonego celu, należy nauczyć model rozumienia języka pomocnika pewnej wiedzy specyficznej dla domeny.

Załóżmy na przykład, że chcesz utworzyć pomocnika dla sklepu ze sprzętem turystycznym. W tym przypadku konieczne będzie wytrenowanie pomocnika w celu potwierdzenia kategorii „produkt sprzęt turystyczny” w sesji dialogowej.

W tym celu musisz utworzyć encję niestandardową. W takim przypadku można utworzyć encję, który daje pomocnikowi wiedzę na temat wszystkich kategorii produktów turystycznych.

1. W usłudze Microsoft Copilot Studio wybierz pozycję Jednostki w menu nawigacji.

   

2. W menu głównym wybierz Nowa encja.

   

3. Spowoduje to otwarcie okienka, w którym można wybrać typ encji: encję Zamknięta lista lub encję Wyrażenia zwykłego (regex).

Zamknięte encje listy

Zamknięte encje listy umożliwiają zdefiniowanie listy elementów. Najlepiej z nich korzystać w przypadku niewielkich list, których zarządzanie jest łatwe i które mają proste etykiety elementów.

Wybranie tej opcji podczas tworzenia encji powoduje pokazanie okienka, w którym można określić nazwę encji, opcjonalny opis i wprowadzić elementy, które mają być uwzględnione w encji.

Podczas wprowadzania elementów można:

• Wybrać każdy element, aby zmienić jego nazwę.
• Wybrać ikonę śmietnika, aby usunąć element z listy.
• Wybierz opcję + Synonimy (lub wybierz wymienione synonimy, jeśli zostały już dodane), aby otworzyć okienko Edytowanie synonimów.

Można dodać jej synonimy w celu ręcznego rozwinięcia logiki dopasowania dla każdego elementu na liście encji. Na przykład w elemencie „trekking” można dodać jako synonimy „trekking” i „wędrówki”.

Dla każdej encji można również włączyć funkcję Inteligentnego dopasowania.

Inteligentne dopasowywanie jest częścią analizy obsługiwanej przez model rozumienia języka pomocnika. Po włączeniu tej opcji pomocnik zinterpretuje dane wejściowe użytkownika, używając logiki rozmytej opartej na elementach wyświetlonych w encji.

W szczególności pomocnik będzie automatycznie poprawiać literówki i semantycznie rozszerzać logikę dopasowania. Na przykład pomocnik może automatycznie dopasować wyraz „softball” to „baseball”.

Po zakończeniu tworzenia lub edytowania encji wybierz opcję Zapisz, aby zapisać i powrócić do listy encji. Wybierz opcję Zamknij, aby odrzucić zmiany (użytkownik będzie miał możliwość powrotu do edytowania encji w przypadku przypadkowego wybrania niewłaściwej opcji).

Encje Wyrażenie regularne (regex)

Encje wyrażenia regularnego (regex) umożliwiają zdefiniowanie wzorców logicznych, których można użyć do dopasowania i wyodrębnienia informacji z danych wejściowych. Encje typu regex są doskonałe do skomplikowanych wzorców pasujących do danych wejściowych użytkownika lub do zezwolenia na określone odmiany, które użytkownik może sformatować lub wprowadzić w rozmowie.

Na przykład można użyć encji wyrażenia regularnego do identyfikowania takich elementów, jak identyfikator śledzenia, numer licencji, numer karty kredytowej lub adres IP ciągów wprowadzanych przez użytkownika do pomocnika.

Wybranie tej opcji podczas tworzenia encji powoduje pokazanie okienka, w którym można określić nazwę encji, opcjonalny opis i wprowadzić wzorzec wyrażenia regularnego, który powinien być używany do dopasowania i wyodrębniania elementów encji z wprowadzonych danych.

W encji wyrażenia regularnego usługi Microsoft Copilot Studio jest używana składnia wyrażeń regularnych .NET.

Domyślnie we wzorcach jest rozróżniana wielkość liter, co powoduje, że w ciągu wzorca należy użyć opcji wyrażenia regularnego (?i). W okienku encji wyrażenia regularnego znajdują się niektóre podstawowe przykłady, a dodatkowe informacje dotyczące składni i więcej przykładów można znaleźć w Języku wyrażenia regularnego — szybki przewodnik.

Jeśli trzeba wprowadzić wyrażenie regularne biorące pod uwagę wiele wzorców, można użyć operatora zmiany | w celu połączenia wyrażeń regularnych. Na przykład można połączyć dwa wzorce regex, aby szukać starych i nowych formatów kodu identyfikatora produktu.

Po zakończeniu tworzenia lub edytowania encji wybierz opcję Zapisz, aby zapisać i powrócić do listy encji. Wybierz opcję Zamknij, aby odrzucić zmiany (użytkownik będzie miał możliwość powrotu do edytowania encji w przypadku przypadkowego wybrania niewłaściwej opcji).

Korzystanie z encji w konwersacji

Teraz, po przekazaniu do pomocnika wiedzy na temat sprzętu turystycznego przez utworzenie encji kategorii produktu i kilku innych encji niestandardowych, można zacząć z nich korzystać podczas tworzenia konwersacji pomocnika.

1. Przejdź do strony Strona tematów pomocnika, którego chcesz edytować.

2. Otwórz kanwę tworzenia dla tematu, do którego chcesz dodać encję.

3. Wybierz Dodaj węzeł (+), a następnie wybierz pozycję Zadaj pytanie.

   

4. W obszarze Identyfikacja wybierz encję utworzoną w obszarze encji niestandardowych.

   

5. Możesz również wybrać elementy, które mają być wyświetlane jako przyciski. Na przykład jeśli chcesz, aby niektóre kategorie były wyświetlane jako przyciski ułatwiające użytkownikom wybieranie ich jako danych wejściowych, możesz po prostu wybrać opcję Wybierz opcje użytkownika, a następnie wybrać elementy z listy zawierającej elementy dodane podczas tworzenia encji niestandardowej.

   

   

6. W razie potrzeby nazwij zmienną dotyczącą danych wyjściowych odpowiedzi użytkownika.

Wypełnianie miejsc na wartość

Wypełnianie miejsc na wartość jest pojęciem z zakresu rozumienia języka naturalnego, które oznacza zapisywanie wyodrębnionej encji w obiekcie. Jednak w usłudze Microsoft Copilot Studio wypełnianie miejsca na wartość oznacza umieszczania wyodrębnionej wartości encji w zmiennej.

Jako przykładu będziemy nadal używać tematu dotyczącego sprzętu turystycznego, który jest wyzwalany przez wpisanie frazy „Chcę coś kupić“ w czacie testowym.

Temat jest pomyślnie wyzwalany i pomocnik pyta o kategorię produktu, wyświetlając także opcje przycisków określone podczas tworzenia węzła Zadaj pytanie. W drzewie sesji dialogowych śledzenie między tematami wskazuje również, że pomocnik działa na węźle pytania, który właśnie został edytowany.

Użytkownik może użyć wstępnie zdefiniowanych możliwości wyboru, wybierając jeden z przycisków. Alternatywnie może również wpisać na przykład „Wycieczki piesze” i sprawdzić, czy ten element jest mapowany na „Wycieczki”, ponieważ te wyrazy były zdefiniowane jako synonimy.

Śledzenie między tematami polega na tym, że sesja dialogowa jest poprawnie kierowana do ścieżki, w której kategoria produktów to „Wycieczka”. Wartość zmiennej można sprawdzić z poziomu okna zmienna obserwacji zmiennych u dołu kanwy tworzenia. W oknie obserwacji wyświetlana jest zmienna o wartości „Wycieczki”.

W gruncie rzeczy miejsca na wartość zostały wypełnione przez wstawienie wyodrębnionej encji „Wycieczki” w zmiennej VarProductCategory.

Można również użyć funkcji określanej jako „proaktywne wypełnianie miejsc na wartość”, w przypadku której użytkownik może podać wiele informacji mapowanych na wiele encji. Pomocnik może automatycznie zrozumieć, do której encji należą informacje. W przypadkach, gdy nie ma pewności co do zamierzonego mapowanie, użytkownik będzie monitowany o dokonanie odpowiednich wyborów.

W tym przykładzie użytkownik napisał „Chcę kupić sprzęt do wycieczek pieszych”. Obejmuje to zarówno frazę wyzwalającą, która wskazuje, że użytkownik chce kupić sprzęt, jak również drugi fragment informacji — rzeczywisty typ sprzętu. W tym przypadku pomocnik wypełni zarówno encję dotyczącą kupowania sprzętu i dla typu sprzętu.

Dzięki śledzeniu między tematami pomocnik ma dostęp do tych informacji i inteligentne pomija węzeł pytania z pytaniem o kategorię produktu.

Pomocnik zawsze aktywnie nasłuchiwuje wprowadzania informacji przez użytkownika, zapamiętując je z góry, aby można było pominąć zbędne kroki.

Ponownie uruchom testowanie i wypróbuj inny przypadek. W tej rundzie możesz jeszcze dodać kilka węzłów pytań o elementy, takie jak typ sprzętu do wycieczek, a także przedział cenowy (korzystający z encji Pieniądze).

Tym razem, gdy pytanie dotyczące kategorii produktu zostanie przedstawione, zamiast podawać pomocnikowi tylko kategorię produktu, użytkownik może powiedzieć „Chcę kupić parę butów trekkingowych tańszych niż 100 USD". W tym przykładzie pomocnik nie tylko może być kierowany do poprawnej ścieżki kategorii produktu trekkingowego, ale także aktywnie wypełniać miejsca na wartość, prosząc o typ sprzętu trekkingowego i informacje o docelowym zakresie cen.

Aktywne wypełnianie miejsc na wartość może być ręcznie sterowane na poziomie węzła. Aby zawsze monitować o pytanie w określonym węźle, niezależnie od tego, czy miejsce na wartość zostało wypełnione przez poprzednie odpowiedzi użytkownika, można wyłączyć opcję Pomiń pytanie dla tego węzła pytania.

Obejrzyj wideo ze szczegółowym omówieniem