Windows Azure AppFabric – połączenia bezpośrednie

Pobierz i uruchom Windows Azure SDK 1.6

Autor: Piotr Zieliński

Opublikowano: 2011-03-28

Wprowadzenie

Service Bus umożliwia wyeksponowanie usługi, która znajduje się za firewallem lub NAT. Domyślny tryb Relay polega na przekazywaniu danych klientowi przez publicznie dostępny Service Bus:

Klient, zamiast bezpośrednio łączyć się z usługą WCF, łączy się przez Service Bus – taka architektura powinna być już znana.

Windows Azure AppFabric umożliwia jednak połączenia hybrydowe, w których najpierw nawiązywane jest standardowe połączenie przez Service Bus, a następnie, jeśli tylko to możliwe, połączenie bezpośrednie między klientem a WCF.

Dzięki więc Service Bus mamy do dyspozycji katalog usług, mechanizm wymiany komunikatów kontrolnych oraz zabezpieczenie komunikacji dzięki integracji z ACS, ale same pakiety z danymi fizycznie nie opuszczają sieci lokalnej.

Połączenia bezpośrednie są z reguły szybsze i dlatego warto rozważyć w swoich rozwiązaniach tryb hybrydowy.

Konfiguracja trybu hybrydowego

Azure AppFabric wyręcza programistów z implementacji połączeń hybrydowych i stworzenie usługi sprowadza się wyłącznie do zmiany konfiguracji w stosunku do WCF opartej na trybie Relay. W artykule przyjęto, że dysponujemy już klientem oraz usługą WCF skonfigurowaną w trybie Relay (patrz poprzednie artykuły z cyklu AppFabric). Będziemy skupiać się więc wyłącznie na zmianach w stosunku do trybu Relay.

Zmiany po stronie klienta:

1.     Otwieramy plik konfiguracyjny app.config. Musimy nadpisać domyślną konfigurację wiązania, dodając następujący kod:

 

<system.serviceModel>
        <bindings>            
            <netTcpRelayBinding>
                <binding name="hybrid" connectionMode="Hybrid">
                    <security mode="None" />
                </binding>
            </netTcpRelayBinding>
        </bindings>
        ... 
</system.serviceModel>

Domyślna konfiguracja netTcpRelayBinding działa w trybie Relay, dlatego musieliśmy ustawić connectionMode na Hybrid.

1.     W tej samej sekcji (system.serviceModel) ustawiamy bindingConfiguration:

 

<system.serviceModel>
        ...
    <client>
<endpoint name="RelayEndpoint"
              contract="EchoProject.IEchoService"
              bindingConfiguration="hybrid"
              binding="netTcpRelayBinding"/>
</client>
</system.serviceModel>

Cały plik konfiguracyjny powinien zatem wyglądać następująco:

<?xml version="1.0"?>
<configuration>
<startup>
<supportedRuntime version="v4.0" sku=".NETFramework,Version=v4.0"/>
</startup>
<system.serviceModel>
        <bindings>            
            <netTcpRelayBinding>
                <binding name="hybrid" connectionMode="Hybrid">
                    <security mode="None" />
                </binding>
            </netTcpRelayBinding>
        </bindings>
        <client>
<endpoint name="RelayEndpoint"
              contract="EchoProject.IEchoService"
              bindingConfiguration="hybrid"
              binding="netTcpRelayBinding"/>
</client>
</system.serviceModel>
</configuration>

3.     Do celów testowych podpinamy zdarzenie wywoływane po zmianie stanu połączenia (umożliwi to późniejszą weryfikację połączenia bezpośredniego):

IHybridConnectionStatus hybridConnectionStatus =
((System.ServiceModel.Channels.IChannel)channel).GetProperty<IHybridConnectionStatus>();
if (hybridConnectionStatus != null)
{
    hybridConnectionStatus.ConnectionStateChanged += (o, e) =>
    {
        Console.WriteLine("Zmiana stanu połączenia: {0}.", e.ConnectionState);
    };
}

Kod najlepiej wstawić po otworzeniu kanału (channel.Open()).

Zmiany po stronie usługi (serwera):

Podobnie jak w przypadku klienta, nadpisujemy konfigurację wiązania:

<system.serviceModel>
        <bindings>
            <netTcpRelayBinding>
                <binding name="hybrid" connectionMode="Hybrid">
                    <security mode="None" />
                </binding>
            </netTcpRelayBinding>
        </bindings>
        <services>
            <service name="EchoProject.EchoService">
                <endpoint bindingConfiguration="hybrid" address="" binding="netTcpRelayBinding" contract="EchoProject.IEchoService"/>
            </service>
        </services>
        <behaviors>
            <serviceBehaviors>
            </serviceBehaviors>
        </behaviors>
</system.serviceModel>

Po uruchomieniu aplikacji hostującej i klienckiej przekonamy się, że stan zostanie zmieniony na  tryb bezpośredni:

Początkowo włącza się tryb Relay – wysyłamy komunikat do usługi, aby sprawdzić, czy faktycznie działa. Następnie nawiązywane jest już bezpośrednie połączenie i ponownie wysyłamy komunikat do usługi. W artykule wykorzystano WCF, który zwraca po prostu wartość przekazaną w parametrze wejściowym (echo).

Zakończenie

Wykorzystanie połączeń hybrydowych jest bardzo łatwe w przypadku AppFabric i sprowadza się do zmiany jednego tylko atrybutu w pliku konfiguracyjnym. Jeśli w naszej architekturze istnieje możliwość nawiązania połączenia bezpośredniego, należy rozważyć wprowadzenie trybu hybrydowego, ponieważ jest po prostu szybszy.

---

          

Piotr Zieliński

Absolwent informatyki o specjalizacji inżynieria oprogramowania Uniwersytetu Zielonogórskiego. Posiada szereg certyfikatów z technologii Microsoft (MCP, MCTS, MCPD). W 2011 roku wyróżniony nagrodą MVP w kategorii Visual C#. Aktualnie pracuje w General Electric pisząc oprogramowanie wykorzystywane w monitorowaniu transformatorów . Platformę .NET zna od wersji 1.1 – wcześniej wykorzystywał głównie MFC oraz C++ Builder. Interesuje się wieloma technologiami m.in. ASP.NET MVC, WPF, PRISM, WCF, WCF Data Services, WWF, Azure, Silverlight, WCF RIA Services, XNA, Entity Framework, nHibernate. Oprócz czystych technologii zajmuje się również wzorcami projektowymi, bezpieczeństwem aplikacji webowych i testowaniem oprogramowania od strony programisty. W wolnych chwilach prowadzi blog o .NET i tzw. patterns & practices.