Zarządzanie funkcją Bezpośrednie miejsca do magazynowania w programie VMM

Ten artykuł zawiera omówienie Bezpośrednie miejsca do magazynowania (S2D) i sposobu wdrażania go w sieci szkieletowej programu System Center — Virtual Machine Manager (VMM).

Bezpośrednie miejsca do magazynowania (S2D) wprowadzono w Windows Server 2016. Grupuje dyski magazynu fizycznego w wirtualne pule magazynów w celu zapewnienia zwirtualizowanego magazynu. W przypadku magazynu zwirtualizowanego można wykonywać następujące czynności:

• Zarządzanie wieloma źródłami magazynów fizycznych jako pojedynczym elementem wirtualnym.
• Uzyskaj niedrogi magazyn z zewnętrznymi urządzeniami magazynowymi i bez tych urządzeń.
• Zbieranie różnych typów magazynów w jedną pulę magazynów wirtualnych.
• Łatwe aprowizuj magazyn i rozszerzaj zwirtualizowany magazyn na żądanie, dodając nowe dyski.

Uwaga

Program VMM 2022 obsługuje infrastrukturę hiperkonwergentną usługi Azure Stack (HCI, wersja 20H2 i 21H2).

Jak to działa?

Funkcja Bezpośrednie miejsca do magazynowania tworzy pule magazynu z magazynu dołączonego do określonych węzłów w klastrze systemu Windows Server. Magazyn może być wewnętrzny na węźle lub urządzeniach dyskowych, które są bezpośrednio dołączone do jednego węzła. Obsługiwane dyski obejmują NVMe, SSD połączone za pomocą SATA lub SAS oraz HDD. Dowiedz się więcej.

• Po włączeniu funkcji Bezpośrednie miejsca do magazynowania w klastrze systemu Windows Server funkcja bezpośrednie miejsca do magazynowania automatycznie odnajduje uprawniony magazyn i dodaje go do puli magazynów dla klastra.
• Funkcja Bezpośrednie miejsca do magazynowania tworzy również wbudowaną pamięć podręczną magazynu po stronie serwera w celu zmaksymalizowania wydajności. Najszybsze dyski są używane do buforowania i pozostałych dysków dla pojemności. Dowiedz się więcej o pamięci podręcznej.
• Woluminy tworzy się z puli magazynów. Utworzenie woluminu tworzy dysk wirtualny (miejsce do magazynowania), partycje i formatuje go, dodaje go do klastra i konwertuje go na udostępniony wolumin klastra (CSV).
• Za pomocą protokołu SMB 3.0 można skonfigurować różne poziomy odporności na uszkodzenia woluminu, aby określić rozkład dysków wirtualnych między dyskami fizycznymi w puli. Wolumin można skonfigurować bez odporności lub odporności dublowania lub parzystości. Dowiedz się więcej.

Wdrażanie zbieżne i niezbieżne

Klaster z uruchomioną usługą S2D można wdrożyć na kilka sposobów:

• Wdrożenie hiperkonwergentne: środowisko obliczeniowe funkcji Hyper-V i magazyn S2D działają w tym samym klastrze bez rozdzielenia między nimi. Zapewnia to jednoczesne skalowanie zasobów obliczeniowych i magazynowych.
• Wdrożenie rozagregowane: zasoby obliczeniowe są uruchamiane w jednym klastrze funkcji Hyper-V. Magazyn S2D działa w innym klastrze. Klastry można skalować oddzielnie w celu dostosowania zarządzania.

Wdrożenie hiperzbieżne

Oto ilustracja dotycząca wdrożenia hiperkonwergentnego

Rysunek 1. Wdrożenie hiperzbieżne

• Pliki maszyny wirtualnej są przechowywane na lokalnych woluminach CSV.
• Udziały plików i SMB nie są używane.
• Po udostępnieniu woluminów CSV funkcji S2D należy je aprowizować tak samo jak w przypadku dowolnego innego wdrożenia funkcji Hyper-V.
• Klaster obliczeniowy funkcji Hyper-V można skalować wraz z magazynem S2D.

Wdrożenie rozagregowane

Oto ilustracja dotycząca wdrożenia rozagregowanego

Rysunek 2. Wdrożenie rozagregowane

• Udziały plików są tworzone na woluminach CSV funkcji Bezpośrednie miejsca do magazynowania.
• Maszyny wirtualne funkcji Hyper-V są skonfigurowane do przechowywania swoich plików na skalowanym serwerze plików (SOFS) i uzyskiwanym do ich dostępu przy użyciu protokołu SMB 3.0.
• Klastry funkcji Hyper-V i serwerów plików skalowalnych w poziomie są skalowane osobno, co umożliwia bardziej precyzyjne zarządzanie. Na przykład węzły obliczeniowe mogą mieć niemal pełną pojemność dla wielu maszyn wirtualnych, ale węzły magazynu mogą mieć nadmiarową pojemność dysku i liczby operacji we/wy na sekundę; dlatego dodajesz tylko dodatkowe węzły obliczeniowe.

Następne kroki

Wdrażanie hiperkonwergentnego klastra S2D