DefaultHttpContext Klasa

Odwołanie

Definicja

Przestrzeń nazw:: Microsoft.AspNetCore.Http

Zestaw:: Microsoft.AspNetCore.Http.dll

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.Http v1.0.0

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.Http v1.1.0

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.Http v2.0.0

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.Http v2.1.0

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.Http v2.2.0

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.App.Ref v3.0.1

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.App.Ref v3.1.10

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.App.Ref v5.0.0

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.App.Ref v6.0.6

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.App.Ref v7.0.5

Pakiet:: Microsoft.AspNetCore.App.Ref v8.0.0

Ważne

Niektóre informacje odnoszą się do produktu w wersji wstępnej, który może zostać znacząco zmodyfikowany przed wydaniem. Firma Microsoft nie udziela żadnych gwarancji, jawnych lub domniemanych, w odniesieniu do informacji podanych w tym miejscu.

Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.

public ref class DefaultHttpContext : Microsoft::AspNetCore::Http::HttpContext

public ref class DefaultHttpContext sealed : Microsoft::AspNetCore::Http::HttpContext

public class DefaultHttpContext : Microsoft.AspNetCore.Http.HttpContext

public sealed class DefaultHttpContext : Microsoft.AspNetCore.Http.HttpContext

type DefaultHttpContext = class
    inherit HttpContext

Public Class DefaultHttpContext
Inherits HttpContext

Public NotInheritable Class DefaultHttpContext
Inherits HttpContext

Dziedziczenie: Object

HttpContext
DefaultHttpContext

Konstruktory

DefaultHttpContext()	Inicjuje nowe wystąpienie klasy DefaultHttpContext.
DefaultHttpContext(IFeatureCollection)	Inicjuje DefaultHttpContext nowe wystąpienie klasy z podanymi funkcjami.

Właściwości

Authentication	Przestarzałe. Jest to przestarzałe i zostanie usunięte w przyszłej wersji. Zalecaną alternatywą jest użycie rozszerzenia Microsoft.AspNetCore.AuthenticationHttpContextExtensions. Zobacz: .
Authentication	Przestarzałe. Jest to przestarzałe i zostanie usunięte w przyszłej wersji. Zalecaną alternatywą jest użycie rozszerzenia Microsoft.AspNetCore.AuthenticationHttpContextExtensions. Zobacz: . (Odziedziczone po HttpContext)
Connection	Pobiera informacje o połączeniu bazowym dla tego żądania.
Features	Pobiera kolekcję funkcji HTTP udostępnianych przez serwer i oprogramowanie pośredniczące dostępne w tym żądaniu.
FormOptions	Pobiera lub ustawia FormOptions wartość dla tego wystąpienia.
HttpContext	Ten interfejs API jest używany przez infrastrukturę ASP.NET Core i nie powinien być używany przez kod aplikacji.
Items	Pobiera lub ustawia kolekcję klucz/wartość, która może służyć do udostępniania danych w zakresie tego żądania.
Request	HttpRequest Pobiera obiekt dla tego żądania.
RequestAborted	Powiadamia, gdy połączenie bazowe to żądanie zostało przerwane, a tym samym operacje żądań powinny zostać anulowane.
RequestServices	Pobiera lub ustawia element IServiceProvider , który zapewnia dostęp do kontenera usługi żądania.
Response	HttpResponse Pobiera obiekt dla tego żądania.
ServiceScopeFactory	Pobiera lub ustawia IServiceScopeFactory wartość dla tego wystąpienia.
Session	Pobiera lub ustawia obiekt używany do zarządzania danymi sesji użytkownika dla tego żądania.
TraceIdentifier	Pobiera lub ustawia unikatowy identyfikator reprezentujący to żądanie w dziennikach śledzenia.
User	Pobiera lub ustawia użytkownika dla tego żądania.
WebSockets	Pobiera obiekt, który zarządza ustanowieniem połączeń protokołu WebSocket dla tego żądania.

Metody

Abort()	Przerywa połączenie powiązane z tym żądaniem.
Initialize(IFeatureCollection)	Ponownie zainicjuj bieżącą chwilę klasy z przekazanymi funkcjami.
InitializeAuthenticationManager()	Przestarzałe. Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
InitializeConnectionInfo()	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
InitializeHttpRequest()	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
InitializeHttpResponse()	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
InitializeWebSocketManager()	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
Uninitialize()	Zainicjuj wszystkie funkcje w elemecie DefaultHttpContext.
UninitializeAuthenticationManager(AuthenticationManager)	Przestarzałe. Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
UninitializeConnectionInfo(ConnectionInfo)	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
UninitializeHttpRequest(HttpRequest)	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
UninitializeHttpResponse(HttpResponse)	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
UninitializeWebSocketManager(WebSocketManager)	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.

Metody rozszerzania

AuthenticateAsync(HttpContext)	Uwierzytelnianie bieżącego żądania przy użyciu domyślnego schematu uwierzytelniania. Domyślny schemat uwierzytelniania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultAuthenticateScheme.
AuthenticateAsync(HttpContext, String)	Uwierzytelnianie bieżącego żądania przy użyciu określonego schematu.
ChallengeAsync(HttpContext)	Zakwestionowanie bieżącego żądania przy użyciu domyślnego schematu wyzwania. Żądanie uwierzytelnienia może zostać wystawione, gdy nieuwierzytelniony użytkownik żąda punktu końcowego wymagającego uwierzytelniania. Domyślny schemat wyzwania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultChallengeScheme.
ChallengeAsync(HttpContext, AuthenticationProperties)	Zakwestionowanie bieżącego żądania przy użyciu domyślnego schematu wyzwania. Żądanie uwierzytelnienia może zostać wystawione, gdy nieuwierzytelniony użytkownik żąda punktu końcowego wymagającego uwierzytelniania. Domyślny schemat wyzwania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultChallengeScheme.
ChallengeAsync(HttpContext, String)	Zakwestionowanie bieżącego żądania przy użyciu określonego schematu. Żądanie uwierzytelnienia może zostać wystawione, gdy nieuwierzytelniony użytkownik żąda punktu końcowego wymagającego uwierzytelniania.
ChallengeAsync(HttpContext, String, AuthenticationProperties)	Zakwestionowanie bieżącego żądania przy użyciu określonego schematu. Żądanie uwierzytelnienia może zostać wystawione, gdy nieuwierzytelniony użytkownik żąda punktu końcowego wymagającego uwierzytelniania.
ForbidAsync(HttpContext)	Zabronić bieżącego żądania przy użyciu domyślnego schematu zakazu. Zabronione jest używane, gdy uwierzytelniony użytkownik próbuje uzyskać dostęp do zasobu, do którego nie ma zezwolenia. Domyślny schemat zakazu można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultForbidScheme.
ForbidAsync(HttpContext, AuthenticationProperties)	Zabronić bieżącego żądania przy użyciu domyślnego schematu zakazu. Zabronione jest używane, gdy uwierzytelniony użytkownik próbuje uzyskać dostęp do zasobu, do którego nie ma zezwolenia. Domyślny schemat zakazu można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultForbidScheme.
ForbidAsync(HttpContext, String)	Zabraniaj bieżącego żądania przy użyciu określonego schematu. Zabronione jest używane, gdy uwierzytelniony użytkownik próbuje uzyskać dostęp do zasobu, do którego nie ma zezwolenia.
ForbidAsync(HttpContext, String, AuthenticationProperties)	Zabraniaj bieżącego żądania przy użyciu określonego schematu. Zabronione jest używane, gdy uwierzytelniony użytkownik próbuje uzyskać dostęp do zasobu, do którego nie ma zezwolenia.
GetTokenAsync(HttpContext, String)	Uwierzytelnia żądanie przy użyciu domyślnego schematu uwierzytelniania i zwraca wartość tokenu. Domyślny schemat uwierzytelniania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultAuthenticateScheme.
GetTokenAsync(HttpContext, String, String)	Uwierzytelnia żądanie przy użyciu określonego schematu i zwraca wartość tokenu.
SignInAsync(HttpContext, ClaimsPrincipal)	Zaloguj się jako podmiot zabezpieczeń dla domyślnego schematu uwierzytelniania. Domyślny schemat logowania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultSignInScheme.
SignInAsync(HttpContext, ClaimsPrincipal, AuthenticationProperties)	Zaloguj się jako podmiot zabezpieczeń dla domyślnego schematu uwierzytelniania. Domyślny schemat logowania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultSignInScheme.
SignInAsync(HttpContext, String, ClaimsPrincipal)	Zaloguj się podmiot zabezpieczeń dla określonego schematu.
SignInAsync(HttpContext, String, ClaimsPrincipal, AuthenticationProperties)	Zaloguj się podmiot zabezpieczeń dla określonego schematu.
SignOutAsync(HttpContext)	Wyloguj podmiot zabezpieczeń dla domyślnego schematu uwierzytelniania. Domyślny schemat wylogowania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultSignOutScheme.
SignOutAsync(HttpContext, AuthenticationProperties)	Wyloguj podmiot zabezpieczeń dla domyślnego schematu uwierzytelniania. Domyślny schemat wylogowania można skonfigurować przy użyciu polecenia DefaultSignOutScheme.
SignOutAsync(HttpContext, String)	Wyloguj podmiot zabezpieczeń dla określonego schematu.
SignOutAsync(HttpContext, String, AuthenticationProperties)	Wyloguj podmiot zabezpieczeń dla określonego schematu.
GetEndpoint(HttpContext)	Metoda rozszerzenia do pobierania Endpoint dla bieżącego żądania.
SetEndpoint(HttpContext, Endpoint)	Metoda rozszerzenia do ustawiania Endpoint wartości dla bieżącego żądania.
GetServerVariable(HttpContext, String)	Pobiera wartość zmiennej serwera dla bieżącego żądania.
GetHttpRequestMessage(HttpContext)	Reprezentuje implementację klasy KONTEKSTU HTTP.
GetRouteData(HttpContext)	RouteData Pobiera skojarzony z podanym `httpContext`elementem .
GetRouteValue(HttpContext, String)	Pobiera wartość trasy skojarzona z Values podanym `httpContext`elementem .
GetIISServerVariable(HttpContext, String)	Przestarzałe. Pobiera wartość zmiennej serwera dla bieżącego żądania.

Dotyczy